ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2008 - ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ?

ΔΕΚΑ ΒΑΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 2008

1. Μισθωτοί και συνταξιούχοι: οι μεγάλοι χαμένοι για άλλη μια χρονιά. 730 εκατομμύρια ευρώ
περισσότεροι άμεσοι φόροι στα φυσικά πρόσωπα, 215 εκατομμύρια ευρώ παραπάνω στα νομικά πρόσωπα
(επιχειρήσεις).
2. Περαιτέρω αύξηση της έμμεσης – κοινωνικά άδικης – φορολογίας. Οι έμμεσοι φόροι (π.χ. Φ.Π.Α. και
ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε ποτά, καύσιμα, τσιγάρα) είναι κοινωνικά άδικοι γιατί επιβαρύνουν όλους
τους πολίτες, ανεξαρτήτως εισοδήματος. Η κυβέρνηση όμως, και φέτος, αυξάνει τα έσοδα από την έμμεση
φορολογία, περισσότερο από τα έσοδα από την άμεση (4 δις.ευρώ παραπάνω έμμεσοι φόροι, 2,2
δις.ευρώ άμεσοι). Η αναλογία έμμεσων προς άμεσους φόρους, εκτοξεύεται φέτος στο 1,48 από 1,40, που
είχε μειωθεί το 2003.
3. Επικείμενη νέα αύξηση του Φ.Π.Α. Στον προϋπολογισμό προβλέπεται αύξηση κατά 13,6% (περίπου 2,4
δις. ευρώ) των εσόδων από τον ΦΠΑ. Αύξηση που όμως είναι πολύ μεγαλύτερη από τη φυσιολογική
αύξηση, που συνήθως έχουν τα έσοδα από τον ΦΠΑ. Άρα, ή η κυβέρνηση θα πέσει έξω στις προβλέψεις
της, ή θα αυξήσει τον ΦΠΑ.
4. Φόροι στα ακίνητα και τις κληρονομιές.
Με την κατάργηση του φόρου κληρονομιάς, η κυβέρνηση «χαρίζει», μόνο για το 2008, 115 εκατ.
ευρώ σε όσους έχουν μεγάλες κληρονομιές. Με την κατάργηση του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης
Περιουσίας, ωφελούνται περίπου 40.000 μεγαλοϊδιοκτήτες.
Από την άλλη, εισάγεται νέος ενιαίος φόρος 0,1%, σε όλους όσοι έχουν στην κατοχή τους ακίνητα.
Εκατομμύρια νοικοκυριά θα κληθούν να πληρώσουν τουλάχιστον 1 ευρώ για κάθε τετραγωνικό
ακινήτου. Σύνολο εσόδων: 900 εκατ.ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται η περαιτέρω επιβάρυνση από τις
μελλοντικές αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών.
5. Έκρηξη λειτουργικών δαπανών δημοσίου. Το 2004, ο κ. Καραμανλής μιλούσε για «νοικοκύρεμα της
οικονομίας», «μικρότερο κράτος» και περιορισμό της κρατικής σπατάλης κατά 10 δις.ευρώ.
Την περίοδο 2004-2007 οι δημόσιες καταναλωτικές δαπάνες αυξήθηκαν 61%, ενώ οι δημόσιες
επενδυτικές δαπάνες (Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων - ΠΔΕ) μειώθηκαν κατά 9%. Για τρίτη
συνεχόμενη χρονιά, οι δαπάνες του ΠΔΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι καθηλωμένες στο 3,8%. Αυτό
σημαίνει πολύ λιγότερα έργα στην ελληνική περιφέρεια.
Τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ από 259 εκατ. ευρώ το 2004, προβλέπεται να φτάσουν το 1,4 δις ευρώ
το 2008, σημειώνοντας αύξηση 444,5%.
Σήμερα, το προσωπικό του στενού μόνο δημόσιου τομέα, έχει αυξηθεί κατά 55.000 υπαλλήλους και
ξεπέρασε τους 503.000 το 2007. Προσλήφθηκαν μήπως δάσκαλοι για τα σχολεία μας και γιατροί για
τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας; Όχι, είχαν προτεραιότητα οι αγροφύλακες…
6. Υποχρηματοδότηση Παιδείας. Για 4η συνεχόμενη χρονιά, η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν εκπληρώνει τη ρητή
δέσμευσή της, από το 2004, για διάθεση του 5% του ΑΕΠ στην Παιδεία (3,41% το 2007, 3,42% το 2008).
7. Υποχρηματοδότηση Υγείας και Πρόνοιας. Οι δαπάνες για την Υγεία και την Πρόνοια ανέρχονται σε
2,77% του ΑΕΠ για το 2008 και είναι χαμηλότερες από τις αντίστοιχες του 2005 (2,8% του ΑΕΠ).
8. Υποχρηματοδότηση προστασίας και βελτίωσης του περιβάλλοντος. Παρά το τραγικό καλοκαίρι που
έζησε όλη η Ελλάδα, το Περιβάλλον καταλαμβάνει μόλις το 1,6% του Προγράμματος Δημοσίων
Επενδύσεων, όσο σχεδόν και το 2007.
9. Υποχρηματοδότηση έρευνας και τεχνολογίας. Μόλις το 1% του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων
θα διατεθεί το 2008 για Έρευνα και Τεχνολογία.
10. Ακόμη ένας προϋπολογισμός «στον αέρα». Οι εκτιμήσεις για το έλλειμμα και το χρέος στηρίζονται σε
συστηματική υπερεκτίμηση εσόδων και υποεκτίμηση δαπανών. Επιπλέον, δημοσιονομικές αλχημείες, (τα
ελλείμματα νοσοκομείων και ο δανεισμός του ΕΛΓΑ που δεν εμφανίζονται πουθενά, η μεταφορά τόκων στο
μέλλον κλπ) καθιστούν βέβαιο ότι, το έλλειμμα θα είναι υψηλότερο από τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης
(2,7% του ΑΕΠ το 2007, 1,6% το 2008).

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ Ν.Δ.: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

1. Η Ν.Δ. έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε μια «παγίδα υπανάπτυξης και φτώχειας». Τα χαμηλότερα
εισοδηματικά στρώματα έχουν ήδη συνθλιβεί. Το 2007 άρχισε να συμπιέζεται ασφυκτικά και η μεσαία
τάξη. Το 2008 αναμένεται να είναι χειρότερο.
Σχεδόν 2 εκατομμύρια οικονομικά ενεργά άτομα δεν καλύπτουν το όριο μιας ελάχιστης
αξιοπρεπούς διαβίωσης (στο 21% το ποσοστό φτώχειας).

900.000 νοικοκυριά προσπαθούν να επιβιώσουν με μηνιαίο εισόδημα κάτω από 1.000 ευρώ,
όταν για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες απαιτούνται τα διπλάσια.
2. Η Ελληνική οικογένεια ζει με δανεικά. Εξάντλησε πρώτα τις αποταμιεύσεις της και μετά στράφηκε στις
τράπεζες. Ο δανεισμός των νοικοκυριών έχει ξεπεράσει μέσα στα 4 τελευταία χρόνια τα 90 δις (έναντι 40
δις το 2003).
3. Απανωτή φορολογική αφαίμαξη των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων. Για την
κάλυψη της διόγκωσης των δαπανών, η κυβέρνηση φορολογεί δυσανάλογα, μέσω αυξημένων άμεσων
φόρων, τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, και στη συνέχεια, φορολογεί τα είδη λαϊκής κατανάλωσης, που
αγοράζουν οι ίδιοι με το μειωμένο τους εισόδημα.
4. Ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους μεγαλομετόχους επιχειρήσεων. Η Ελλάδα είναι μια από τις δύο ή τρεις
χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την πιο χαμηλή φορολογία στο εισόδημα από κεφάλαιο και ταυτόχρονα
την πιο βαριά φορολογία στα εισοδήματα από εργασία.
Η κυβέρνηση μείωσε το φορολογικό συντελεστή στα διανεμόμενα κέρδη των επιχειρήσεων (κέρδη
που εισπράττουν οι μέτοχοι) στο 25%, χαρίζοντας περίπου 1,5 δις ευρώ το χρόνο στις μεγάλες
επιχειρήσεις, κυρίως στις τράπεζες.
Έτσι, κάποιος με εισόδημα 50000 ευρώ μόνο από μερίσματα, δεν πληρώνει φόρο. Αν το ίδιο ποσό
προέρχεται από μισθωτή εργασία, ο εργαζόμενος πληρώνει φόρο εισοδήματος σχεδόν 12.000 ευρώ.
Η μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις, δεν οδήγησε σε αύξηση των
επενδύσεων, αλλά σε ρεκόρ κερδοφορίας ύψους 11 δις. ευρώ, για τις μεγάλες επιχειρήσεις, κυρίως
τράπεζες, εταιρείες επενδύσεων και ασφαλιστικές εταιρείες.
5. Η Ελλάδα χάνει το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας. Η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας
επιδεινώνεται διαρκώς και σήμερα έχει πέσει στην 61η θέση.
6. Η ελληνική οικονομία στηρίζεται σε πήλινα πόδια. Αντί για πολιτική εξωστρέφειας έχουμε πολιτικές
που εντείνουν την εξάρτηση της χώρας από τη διεθνή συγκυρία και τις διεθνείς ευμετάβλητες
χρηματαγορές.
Το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι σήμερα διπλάσιο από αυτό της πενταετίας
2001-2005, φτάνοντας στο 14% του ΑΕΠ. Εισάγουμε τριπλάσια απ’ όσα εξάγουμε. Για πρώτη φορά, το
2007 έχουμε καθαρή εξαγωγή άμεσων κεφαλαίων.
Η αύξηση των επενδύσεων στην οικονομία έχει χρηματοδοτηθεί από τις μεταβιβαστικές εισπράξεις
από την Ε.Ε. (που έχουν ημερομηνία λήξης) και τις βραχυπρόθεσμες εισροές χρηματιστηριακών
κεφαλαίων από το εξωτερικό (που είναι ευμετάβλητες και ασταθείς).

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ – ΟΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΜΑΣ

1. Διαφορετικό αναπτυξιακό πρότυπο. Πρότυπο, που καθιστά την Ελλάδα κέντρο αναφοράς για όλη την
ευρύτερη περιοχή, με παροχή σύγχρονων υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας και στροφή στην
«πράσινη» οικονομία.
2. Επένδυση στον άνθρωπο – 5% του ΑΕΠ για την Παιδεία. 1 δις. ευρώ παραπάνω για την Παιδεία, με τον
πρώτο προϋπολογισμό της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
2. Αύξηση των δημοσίων επενδύσεων στο 5% του ΑΕΠ. Με προτεραιότητα στην έρευνα, την καινοτομία
και το περιβάλλον.
3. Εγγύηση ελάχιστου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης για κάθε πολίτη. Ευκαιρίες για όλους, και
προϋποθέσεις ασφάλειας στην εργασία και στη σύνταξη, χωρίς περικοπή δικαιωμάτων.
4. Δίχτυ κοινωνικής προστασίας για όσους χρειάζονται τη βοήθεια του Κράτους. Ιδιαίτερα τους νέους,
με προτεραιότητα στις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης.
5. Δίχτυ προστασίας που να παρέχει εξατομικευμένη στήριξη σε ευάλωτες ομάδες. Κοινωνικά δίκτυα
παρέμβασης σε όλους τους δήμους και τις κοινότητες της χώρας.
6. Αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας. Κατοχύρωση της απρόσκοπτης πρόσβασης σε αυτό από
τα φτωχότερα στρώματα, τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και τους κατοίκους απομακρυσμένων
γεωγραφικά περιοχών.
7. Βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Τολμηρή ρυθμιστική μεταρρύθμιση, με στόχο την
διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και τη μείωση του κόστους συναλλαγών με το δημόσιο.
8. Στοχευμένη πολιτική φορολογικών κινήτρων. Αύξηση των παραγωγικών επενδύσεων και πιο δίκαιη
ανακατανομή του βάρους.
9. Στήριξη των Δημοσίων Επιχειρήσεων. Διασφάλιση του δημοσίου ελέγχου σε επιχειρήσεις εθνικής
στρατηγικής σημασίας, με στόχο τον εκσυγχρονισμό τους και την επέκτασή τους σε νέες αγορές, σε
συνεργασία, όπου κρίνεται απαραίτητο, με ιδιώτες επενδυτές.