Ο «άγνωστος» Μάρκος Μπόλαρης

Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Μάρκου Μπόλαρη για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας διαμορφώνει, σε μεγάλο βαθμό, το τοπίο των εκλογών του Νοεμβρίου. Βεβαίως σημαντική πρέπει να θεωρείται και η υποψηφιότητα που θα στηρίξει ο ΛΑΟΣ, δεδομένου ότι το ποσοστό που θα συγκεντρώσει θα «λείψει» από τον συνδυασμό του Π. Ψωμιάδη.

Ωστόσο θα ήθελα να σταθώ στην υποψηφιότητα του Μ. Μπόλαρη. Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια «αδύναμη» περίπτωση απέναντι στον «δυνατό» Π. Ψωμιάδη, εμπλέκοντας στην συλλογιστική τους ζητήματα αναγνωρισιμότητας του πολιτικού από τις Σέρρες, είναι ευκαιρία να καταγραφούν ορισμένες σκέψεις για αυτό.

Στις εκλογές του Νοεμβρίου η Ελληνική κοινωνία θα βρεθεί μπροστά σε μια κορυφαία, ιστορική στιγμή της νεώτερης ιστορίας της. Η καθιέρωση της αιρετής Περιφερειακής διοίκησης αποτελεί την απαρχή της περίφημης επανίδρυσης του κράτους, που καθυστέρησε προκλητικά για δεκαετίες στη χώρα μας εξαιτίας της αθλιότητας του αθηναϊκού κέντρου εξουσίας. Το συγκεντρωτικό μοντέλο της Αθήνας, το τελευταίο αντίστοιχο μοντέλο στην Ευρώπη, σπάει επιτέλους με τις αιρετές Περιφερειακές διοικήσεις.
Το βήμα που έγινε είναι σημαντικό, έστω και αν, σε αυτή την πρώτη φάση, έχει σοβαρά ελλείμματα.

Απέναντι στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται οφείλουμε, πρωτίστως εμείς, που ζούμε και παράγουμε στην Ελληνική Περιφέρεια να προσδιοριστούμε με διαφορετικά κριτήρια από αυτά που θέτει το άθλιο συγκεντρωτικό μοντέλο της Αθήνας. Αν συνειδητοποιήσουμε και εμπεδώσουμε το μέγεθος των αλλαγών που έρχονται, τότε μάλλον εύκολα θα απορρίψουμε τον τρόπο, που επέβαλλαν συγκεκριμένα συμφέροντα, λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος τα τελευταία, τουλάχιστον 20 χρόνια.
Η ιδιωτική (κερδοσκοπική) τηλεόραση και το απαξιωμένο κομματικό σύστημα υπηρετώντας κατά βάση, επιχειρηματικά, οικονομικά και μικροκομματικά (προσωπικά) συμφέροντα κατάφεραν να επιβάλλουν τα κυρίαρχα (σήμερα) πολιτικά ήθη στη χώρα.

Κύριο χαρακτηριστικό τους η «αναγνωρισιμότητα» που περνάει βεβαίως μέσα από την υποταγή στα συμφέροντα αυτών που την προσφέρουν, δηλαδή των γνωστών, σε όλους μας, εμπόρων της πληροφόρησης, δηλαδή των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό των (νέων) πολιτικών ηθών είναι τα «λαμπερά» πρόσωπα. Καλλιτέχνες, αθλητές, τηλεοπτικοί «αστέρες» ή «μαϊντανοί» που έγιναν γνωστοί στην Ελληνική κοινωνία από την επαγγελματική δραστηριότητά τους και οι οποίοι, άσχετα αν είναι ικανοί ή έχουν σχέση με την πολιτική δράση, καλούνται κατά καιρούς να «σώσουν» τον τόπο.

Η Ελληνική κοινωνία μπήκε στο «τρυπάκι» που έστησαν αυτοί οι μηχανισμοί. Ψηφίζει και επιλέγει τους «γνωστούς» που δεν είναι κατ’ ανάγκη και οι ικανοί. Και μετά όλοι μαζί βρίζουμε το πολιτικό σύστημα που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας, αγνοώντας ωστόσο ότι η αδυναμία του (του πολιτικού συστήματος) είναι το αποτέλεσμα της συστηματικής φθοράς του από αυτούς που στην ουσία το ελέγχουν προς ίδιο όφελος, αλλά και από εμάς που το αναπαράγουμε ψηφίζοντας όσους αυτοί, εντέχνως, μας αποδεικνύουν.

Κάπως έτσι ο Π. Ψωμιάδης έγινε γνωστός και στις… πέτρες. «Αγαπημένο» πρόσωπο των αθηναϊκών ιδιωτικών τηλεοράσεων έφθασε να ντυθεί… «ζορό» για να τραβήξει την προσοχή τους. Και έτσι ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για τη δουλειά του στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, για τα αποτελέσματά της, για την στρατηγική που έχει ή δεν έχει για την Περιφέρειά μας, για τους στόχους και τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει. Όλα αυτά άλλωστε ελάχιστα ενδιαφέρουν αυτούς που ορίζουν ποιος θα είναι «γνωστός» για την κυρα-Κατίνα της γειτονιάς μας.

Αντίθετα ο Μ. Μπόλαρης ο «άγνωστος» νέος πολιτικός από τις Σέρρες είναι βέβαιο ότι διαθέτει πολιτικά – χρήσιμα – προσόντα για αυτό που καλείται να διεκπεραιώσει.
Γνωρίζω τον Μ. Μπόλαρη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Τότε που ένας σημαντικός αριθμός νέων ανθρώπων από όλη τη Μακεδονία έστηνε τη Παμμακεδονική Ένωση Ελλάδας. Ένα φορέα που αναζητούσε, εκείνη την εποχή, πειστικές απαντήσεις αλλά και λύσεις στο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί με το κράτος των Σκοπίων. Με διάλογο, με σοβαρότητα και ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου μας. Απέναντι στους επαγγελματίες πατριδοκάπηλους που τελικά επικράτησαν με τα γνωστά αδιέξοδα αποτελέσματα.

Ο Μάρκος ήταν πάντα μια φωνή λογικής. Με αναλυτική σκέψη, συγκρότηση και στρωτό λόγο εξέφραζε με επιχειρήματα, την υγιή εθνική λογική. Φαινόταν, από τότε, ότι ο νέος δικηγόρος με την πολυπληθή οικογένεια (6 παιδιά) θα είχε μια λαμπρή πορεία. Εκλέχθηκε νομαρχιακός σύμβουλος, μετέπειτα βουλευτής και επιλέχθηκε από τον Πρωθυπουργό για να στήσει μια νέα διοικητική δομή στη Β. Ελλάδα ως Υφυπουργός Οικονομίας. Όταν παρουσίασε τη δουλειά του σε φορείς και επιχειρηματίες της Β. Ελλάδας όλοι συμφώνησαν ότι αποτελούσε μια επαναστατική τομή για την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη στο βόρειο ελλαδικό χώρο.

Αυτός ο πολιτικός λοιπόν, ο «άγνωστος», με άποψη, με σχέδιο και όραμα θα βρεθεί απέναντι στον «γνωστό» για να διεκδικήσουν τη διαχείριση του μέλλοντός μας. Και εμείς θα αποφασίσουμε. Κατανοώ και αναγνωρίζω ότι η προσωπική σχέση και η φιλία μου με τον Μάρκο επηρεάζει, ίσως, τη δημοσιογραφική κρίση μου. Σπεύδω παράλληλα να ξεκαθαρίσω ότι αυτές οι σκέψεις δεν καθορίζουν την πολιτικής της εφημερίδας που διευθύνω.

Ήθελα όμως να τις αποτυπώσω. Ως μια μαρτυρία ενός ανθρώπους που υπηρέτησε για 20 χρόνια την αυτοδιοίκηση και περισσότερα χρόνια την πολιτική δράση.
Ενός ανθρώπου που θέλει να διακρίνει την αξία από το περιτύλιγμα.

Ελπίζω τουλάχιστον να προβλημάτισα. Άλλωστε από εδώ και πέρα θα έχουμε πολλά να πούμε για όσα θα επηρεάσουν, ίσως και να καθορίσουν τη ζωή μας.

Του Κώστα Ασλάνογλου

ΠΗΓΗ : bolaris.gr