«Χίλια χρόνια... μοναξιές και θλίψης» για το θάνατο του Μάρκες

Μια νεκροφόρα μετέβη χθες το βράδυ στο σπίτι του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, στη συνοικία Πεδρεγάλ, στο νότιο τμήμα της πρωτεύουσας του Μεξικού για να παραλάβει τη σορό του και να τη μεταφέρει σε ένα γραφείο τελετών. Το όχημα αναχώρησε συνοδευόμενο από ένα αυτοκίνητο με τους οικείους του και περιπολικά της αστυνομίας.


«Χίλια χρόνια μοναξιάς και θλίψης για το θάνατο του σπουδαιότερου Κολομβιανού όλων των εποχών! Αλληλεγγύη και συλλυπητήρια στην οικογένεια του Γκάμπο», έγραψε ο πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος στον λογαριασμό του στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Twitter.

Μόλις μερικές ώρες νωρίτερα ο Σάντος είχε δηλώσει πως βρισκόταν σε επαφή με την οικογένεια του διάσημου συγγραφέα και είχε ζητήσει από τα μέσα ενημέρωσης να σταματήσουν τη σεναριολογία για την κατάστασή του.

«Γεννήθηκε στην Κολομβία (αλλά) έκανε το Μεξικό το σπίτι του για δεκαετίες, πλουτίζοντας έτσι τη ζωή μας. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη», έγραψεο πρόεδρος του Μεξικού Ενρίκε Πένια Νιέτο στο Twitter.

Οι αρχές του Μεξικού υποσχέθηκαν μια κηδεία «αντάξια» του αναστήματος του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας συγγραφέα, αλλά και ότι θα σεβαστούν τις επιθυμίες της οικογένειάς του.

Ο Γκαρσία Μάρκες, ο πατέρας του λογοτεχνικού είδους που έγινε γνωστό ως μαγικός ρεαλισμός, συνέβαλε σημαντικά με το έργο του να αναδειχθεί η αξιοσημείωτη λογοτεχνική παραγωγή στη Λατινική Αμερική τις δεκαετίες του 1950, του 1960 και του 1970. Ο Περουβιανός Μάριο Βάργκας Γιόσα, άλλοτε στενός φίλος του Μάρκες, επίσης βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας, απομένει ο μόνος επιζών εκείνης της γενιάς.

«Ένας μεγάλος συγγραφέας πέθανε. Το έργο του έδωσε μεγάλη απήχηση και κύρος στη λογοτεχνία. Τα βιβλία του θα τον κρατήσουν ζωντανό, θα συνεχίσουν να κερδίζουν αναγνώστες παντού. Εκφράζω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του», είπε ο Βάργκας Γιόσα στην εφημερίδα Ελ Κομέρσιο του Περού.

Οι δύο άλλοτε φίλοι είχαν αποξενωθεί στα μέσα της δεκαετίας του '70 και λέγεται ότι δεν μίλησαν ποτέ ξανά έκτοτε.

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Μπαράκ Ομπάμα εξέφρασε επίσης τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο του Γκαρσία Μάρκες και σημείωσε πως «το έργο του Γκάμπο θα συνεχίσει» να εμπνέει «τις επόμενες γενιές». «Ο κόσμος έχασε έναν από τους μεγαλύτερους οραματιστές συγγραφείς του — έναν από τους αγαπημένους μου από όταν ήμουν νέος», ανέφερε ο Ομπάμα σε μια ανακοίνωσή του. «Είχα μια φορά το προνόμιο να συναντηθώ μαζί του στο Μεξικό, όπου μου χάρισε ένα βιβλίο με αφιέρωση που κρατάω ευλαβικά ως και σήμερα», πρόσθεσε ο Ομπάμα.

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, προσωπικός φίλος του Γκαρσία Μάρκες, εξέφρασε επίσης τα συλλυπητήριά του για το θάνατο του λογοτέχνη. «Από τότε που διάβασα τα Εκατό Χρόνια Μοναξιά πριν από 40 χρόνια και πλέον, πάντα μου προκαλούσαν θαυμασμό τα μοναδικά του δώρα της φαντασίας, της σαφήνειας της σκέψης, της συναισθηματικής εντιμότητας. Απαθανάτισε τον πόνο και τη χαρά της ανθρωπότητας σε σκηνικά τόσο πραγματικά όσο και μαγικά», ανέφερε ο Κλίντον σε μια ανακοίνωσή του. «Με τιμούσε να είμαι φίλος του και να γνωρίζω τη μεγάλη του καρδιά και το λαμπρό του μυαλό για πάνω από 20 χρόνια. Τα συλλυπητήριά μου στη (σ.σ. σύζυγό του) Μερσέδες, στην οικογένειά του, στους φίλους και στους θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο».

Ο Γκαρσία Μάρκες γιόρτασε τα 87α γενέθλιά του την 6η Μαρτίου. Είχε βγει από το σπίτι του για λίγο και είχε χαιρετίσει τους φωτογράφους και τους δημοσιογράφους που βρίσκονταν έξω από αυτό, χωρίς να τους κάνει πάντως δηλώσεις.

Η ζωή και το έργο του:

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (ισπ. Gabriel José García Márquez, 6 Μαρτίου 1927 – 17 Απριλίου 2014) ήταν σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του «μαγικού ρεαλισμού» και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Ισπανόφωνης λογοτεχνίας.

Γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου 1927 στο χωριό Αρακατάκα, Διαμέρισμα Μαγδαλένα, Κολομβία. Το 1947 ξεκίνησε να σπουδάζει Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Μπογοτά. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε σε εφημερίδα το πρώτο του διήγημα, «Η Τρίτη Παραίτηση». Το 1948 μετακόμισε στην Καρθαγένη της Ινδίας των Δυτικών Ινδιών και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά.

Πρωτοεμφανίστηκε το 1947 και το 1967 δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημά του «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς», το οποίο τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, καθώς αποκόμισε αμέσως τις θετικότερες κριτικές και του χάρισε μεγάλη διασημότητα.

Το 1982 του δόθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Με βάση το σκεπτικό της απόφασης, ο Μάρκες τιμήθηκε με το βραβείο «για τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του, στα οποία το φανταστικό και το πραγματικό συνδυάζονται σε έναν πλούσιο κόσμο φαντασίας, αντανακλώντας τη ζωή και τις συγκρούσεις μιας ηπείρου»

Τα τελευταία χρόνια αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή καθώς αντιμετώπιζε προβλήματα με τον καρκίνο των λεμφαδένων. Πέθανε στις 17 Απριλίου 2014, σε ηλικία 87 ετών στο Μεξικό όπου και είχε εγκατασταθεί το 1961. Κατά καιρούς διέμενε και στην Καρθαγένη της Κολομβίας, στην Βαρκελώνη της Ισπανίας και στην Αβάνα.

Έργα

La hojarasca (Τα νεκρά φύλλα, 1955)
El coronel no tiene quien le escriba (Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει, 1961)
La mala hora (Η κακιά ώρα, 1962)
Los funerales de la Mamá Grande (Η κηδεία της Μεγάλης Μάμα, 1962)
Cien años de soledad (Εκατό χρόνια μοναξιάς, 1967) ― ελλην.μετάφρ.Αγγ.Βερυκοκάκη-Αρτέμη ("Νέα Σύνορα")
El otoño del patriarca (Το φθινόπωρο του Πατριάρχη, 1975)
Crónica de una muerte anunciada (Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου, 1981) ― ελλην.μετάφρ.Σωτηριάδου-Μπαράχας ("Νέα Σύνορα")
El amor en los tiempos del cólera (Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, 1985) ― ελλην.μετάφρ.Σωτηριάδου-Μπαράχας ("Νέα Σύνορα")
La aventura de Miguel Littín clandestino en Chile (Η περιπέτεια του Μιγκέλ Λιττίν, λαθραίου στη Χιλή', 1986)
El general en su laberinto (Ο στρατηγός μες στο λαβύρινθό του, 1989)
Doce cuentos peregrinos (Δώδεκα διηγήματα περιπλανώμενα, 1992)
Del amor y otros demonios (Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων, 1994)
Noticia de un secuestro (Η είδηση μιας απαγωγής, 1996)
Ανεμοσκορπίσματα
Ζω για να τη διηγούμαι

Επίσης, είχε γράψει άρθρα σε περιοδικά, βιβλία με διηγήματα και κινηματογραφικά σενάρια.